Paużki - najważniejsze info ( o karmieniu )

Dziś opowiem o Papużkach o ich karmieniu przeczytajcie :

1. Nimfy w swojej karmie muszą dużo prosa i kanaru, trochę mniej pszenicu, żyta i inne ziarna. Słonecznik jest tłusty i należy podawać go w małych ilościach. Otyła papuga muże mieć zabużenia w lataniu lub w ogóle może przestać latać.

2.W karmidłu karma powinna być zawsze, bo papużki dużo jedzą. Codziennie trzeba wymieniać karmę, ponieważ papuga je tylko środek ziarna, a łuski zostawia, nie będzie szukać w łuskach dobrego ziarna. Ja mam plastikowe karmideło i jest dobre, więc sam wybierz jakie najbardziej twojej nimfie będzie odpowiadało.

3.Zapewne wszyscy będą próbować uczyć pupila mówić i oczywiście trzeba je nagradzać. Jako nagrodę możesz podawać nimfie słonecznik albo kawałek jabłka czy marchewki. Lepiej nie kupować jakiś głupich nagrudek dla papug!!! Podawaj różne owocki, ziarna i papuga wybierze swoją ulubioną nagrodę

4. PAPUGA MUSI MIEĆ DOSTĘP DO ŚWIEŻYCH WARZYW I OWOCÓW!!!! Podawaj codziennie jakiś owocek lub warzywko. Pamiętaj, że papugi mogą się otruć różnymi owocami, warzywami , więc wypisze te które nic nie zrobią nimfie:

owoce: jabłka, gruszki, wiśnie, czereśnie, brzoskwinie nektarynki i morele (podawać bez trujących pestek i lepiej unikać jej okolic),borówki, jeżyny, maliny, poziomki, porzeczki, żurawiny, aronia, agrest, winogrona (bardzo zdrowe, podaje się je razem z pestkami i  całymi gałęziami, jadalne są też liście. Należy jednak  bardzo uważać na środki konserwujące i antygrzybicze – winogrona muszą być  bardzo dobrze umyte),pomarańcze, nektarynki, grejfruty, pamelo,kiwi, mango, figi, banany, daktyle, granaty ( z pestkami), gwajawa, kiwano, liczi, marakuja, ananas

Z wspomnianych powyżej owoców na osobne wymienienie zasługuje banan.  Jest to owoc, który w zasadzie nie ma specjalnych wartości, ale jest bardzo  dobrym dietetycznym pożywieniem na okres choroby, dlatego dobrze jest nauczyć  papugi jedzenia bananów. Banany można też podawać niedojrzałe, zielone -  normalnie, nie w czasie choroby.

UWAGA : PODAWAĆ TYLKO TE OWOCE. POD ŻADNYM POZOREM NIE PODAWAJ ŚMIERTELNIE TRUJĄCEGO DLA PAPUG AWOKADA!!!

warzywa: marchewka, ogórek (świeży), sałąta, kapusta, brokuły, kalafior, brukselka, szpinak, seler naciowy, pietruszka naciowa, rukola, dynia, kabaczek, arbuz, melon, pietrużka i seler korzeniowy, burak ćwikłowy, rzodkiewka, rzepa, zielony groszek, fasola, bób, pomidor, papryka, koper

UWAGA: CEBULA CZOSNEK SZCZYPIOREK SĄ TRUJĄCE. PODAWAJ TYLKO WARZYWA KTÓRE WYMIENIŁAM. NIE PODAWAJ WARZYW ZE STOŁU. TO CO DAJESZ PAPUDZE MUSI BYĆ ŚWIEŻE, UMYTE I NAJWAŻNIEJSZE NIE POSOLONE.

Dodadkowo: nimfa musi raz na jakiś czas dostawać produkt od zwierzęcia, np. ugotowane (drobno pokrojone) jajko (bez soli), twarożek (bez soli), trochę mleka. Podczas pierzania warto podawać konopie, które ma wiele witamin. Możesz podawać papudze  wszelkie orzeszki, należy jednak pamiętać, że niektóre są bardzo tłuste. Dla nimf wszystkie orzechy (oprócz ziemnych) muszą być obrane. Nie można podawać orzechów solonych ani prażonych. Często orzeszki ziemne są prażone. Ja jednak nie podaje Lorkowi orzechów . Nie próbowałam, spróbuje mu dać Jako urozmaicenia powinno się podawać nimfie: pestki dyni (nie łuskane), orzeszki cedrowe (łuskane, jednak u nas w zasadzie niedostępne), jarzębinę (najlepsza jest po pierwszych przymrozkach, lub przetrzymana kilka godzin w zamrażalniku), suszone owoce (pokrojone na kawałki). Płatki kukurydziane są wspaniałym dodatkiem, zawierają wiele składników. Podawać je można jako nagrody, lub do przekupstwa. Kiełki zbóż zawierają wiele witamin i warto je podawać (Loro je uwielbia) . Bardzo dobre i najczęściej chętnie jedzone chwasty są: mlecz, tasznik, rdest ptasi, gwiazdnica, babka.

Granulaty (powinny być dostępne w sklepach tak jak witaminy) : to sucha karma z witaminami, którą podaje się na zimę gdy nie ma świeżych warzyw. Dobrać do gatunku i wieku papugi.

     Przed kupnem papugi musimy mieć już przygotowane jedzenie.

    Kupujmy mieszankę jakiejś dobrej firmy; najlepsze składnikowo są mieszanki dla papużek falistych. Podstawą takiej mieszanki jest proso (w dobrych mieszankach są różne rodzaje prosa) i kanar. Trzeba do nich dodać trochę słonecznika (najlepiej czarnego w białe paski). Początkowo nimfa może nie chcieć go jeść, ale po jakimś czasie na pewno zacznie. W okresie zimowym i podczas pierzenia trzeba dodawać trochę konopi. Pamiętajmy, że ptak, który ma mało ruchu nie może jeść większych ilości ani słonecznika, ani konopi. Gotowe mieszanki dla nimf (większych papug) zawierają właśnie za dużo słonecznika i orzeszków ziemnych. Absolutnie nie możemy dopuścić do tego, aby nimfa wybierała z karmnika tylko słonecznika i orzeszki (niestety nimfy często to robią). Szczególnie groźne jest to dla ptaków, które mają mało ruchu i prowadzi do bardzo poważnych problemów zdrowotnych. Nimfy najczęściej uwielbiają proso w kłosach, lubią też różnego rodzaju kolby (uwaga! są one bardzo kaloryczne). Kolb, podobnie jak słonecznika i orzeszków, nie możemy dawać za dużo.

  Jeśli nimfa nie będzie chciała jeść ziarna, które kupiliśmy, nie zmuszajmy jej do tego np. głodząc. Powodem może być zła jakość ziarna, niewidoczna gołym okiem a wyczuwalna dla ptaka. Kupmy inną mieszankę, innej firmy lub tej samej, ale z innej partii.

    Nimfy chętnie będą jadły płatki kukurydziane i inne płatki zbożowe, ale nie mogą one być słodzone! Można im dawać różne orzechy, pestki dyni. Wszelkie orzeszki nie mogą być solone!

    Jeśli chodzi o jedzenie, to nimfy są konserwatystami i bardzo trudno jest przekonać je do nowego rodzaju pokarmu. Najczęstsze problemy wynikają z tego, że większość ptaków pochodzi z hodowli nastawionych tylko na  zysk, gdzie mają bardzo ubogą dietę. Przyzwyczajenie takich ptaków do jedzenia warzyw i owoców wymaga dużo cierpliwości.

       Bardzo wartościowym pokarmem są skiełkowane nasiona (np. słonecznika). Wysypujemy ziarna na sitko i wkładamy do miseczki z wodą, tak by wszystkie nasiona były w niej zanurzone. Po 12 godzinach należy ziarna przepłukać, zmienić wodę i zostawić na 24 godziny, potem usuwamy wodę a nasiona na sitku przykrywamy (aby nie wyschły) i czekamy aż pojawią się kiełki ( dzień, dwa). Papudze podajemy świeże kiełki uważnie sprawdzając czy nie są spleśniałe. Sitko należy później sparzyć wrzątkiem, aby usunąć ewentualne bakterie.    

    Oswojona nimfa, która będzie uczestniczyła w posiłkach będzie chciała jeść to co my. Absolutnie  nie należy dawać papudze: owoców i warzyw o których nie wiemy, że są bezpieczne (np. awokado i rabarbar są trujące), czekolady, żółtego sera, żadnych rzeczy solonych (paluszków, chipsów, orzeszków) ani słodkich, wędlin, mięsa, mleka, przypraw, kawy, herbaty, tłuszczów, alkoholi. Możemy natomiast dać jej niewielkie ilości: makaronu, ryżu, ziemniaków, pieczywa, odrobinę jajka na twardo czy białego sera.

   Można spotkać na rynku gotową suchą karmę dla ptaków. Niektórzy hodowcy polecają ją jako lepszą niż ziarno, twierdząc, że to ostatnie nie zaspakaja do końca potrzeb żywieniowych. W naturze ptaki żywią się nie tylko ziarnem więc taka dieta jest dla nich zbyt uboga. W Polsce takie karmy są jednak trudno dostępne. W przyszłości zamieścimy artykuł na ten temat; wtedy każdy będzie mógł sam zdecydować co dawać jeść swojej papudze. Pamiętajmy jednak, że takie karmy mają specjalnie dobrane składniki dla konkretnych gatunków papug i odpowiednia dla nimf jest tylko karma dla nimf (cockatiel).

    Do picia dajemy ptakom wodę. Ptak musi mieć do niej dostęp cały czas. Nie podawajmy świeżej wody prosto z kranu, gdyż znajduje się w niej szkodliwy chlor. Najlepsza jest odstała, przegotowana woda. Poidełko musi być przymocowane do klatki, albo na tyle ciężkie, żeby ptak siadając na brzegu nie wywrócił go.

   Koniecznym dodatkiem są kostki wapienne dla ptaków lub muszle mątwy, jedno i drugie kupimy w sklepach zoologicznych.
 

 

Do omawianej grupy, nazwijmy ją umownie australijskimi papużkami ziarnojadami, należą te gatunki, których podstawowym, a czasem niemal jedynym pożywieniem są nasiona - w zależności od gatunku - traw, bylin i innych roślin zielnych, krzewów oraz drzew. Papugi zjadają nasiona w różnym stadium - dojrzałe (suche), niedojrzałe, a także kiełkujące. Dojrzałe nasiona są wysokoenergetycznym, a także - jak na rośliny - wysokobiałkowym pokarmem, brak w nich jednak wielu witamin i innych niezbędnych składników pokarmowych. Braki te ptaki uzupełniają, zjadając nasiona niedojrzałe i kiełkujące, a także, mniej lub bardziej okazjonalnie, pączki liści i kwiatów oraz młode pędy roślin. Niektóre gatunki z omawianej grupy (łąkówka modroskrzydła, świergotka ognistobrzucha) pożywiają się też owocami jagodowymi. Papużki ze wszystkich omawianych tutaj gatunków zjadają także larwy owadów, które są dla nich ważnym źródłem białka. Spożycie larw wzrasta w okresie lęgowym.

Podstawą pożywienia australijskich papużek ziarnojadów w naszych domach jest mieszanka ziaren. Dobra mieszanka powinna zawierać proso (różne kolory), kanar, proso senegalskie, proso japońskie, owies i niewielki dodatek nasion oleistych (np. murzynek, len, perilla). Dodawanie do mieszanek słonecznika lub kardi nie jest najlepszym pomysłem, ponieważ dla małych papużek często są to nasiona zbyt duże i twarde. Za to warto w sezonie od czasu do czasu uszczęśliwić ptactwo tarczą świeżego słonecznika.

Oprócz podstawowej mieszanki powinno się podawać papużkom rozmaite dodatkowe nasiona, nie tyle jako stałe pożywienie, ile jako dodatek. Generalnie warto kierować się zasadą, że im większe urozmaicenie mieszanki, tym mniejsze ryzyko, że zabraknie w niej jakichś składników odżywczych. Dostępne są na naszym rynku zoologicznym np. nasiona traw, cykorii, wiesiołka, babki lancetowatej i wiele innych. Ciekawym urozmaiceniem diety są też nasiona niektórych owoców, ale należy je ograniczać ze względu na wysoką zawartość tłuszczów.

Od wiosny do jesieni bardzo ważnym, a często niedocenianym przez właścicieli pierzaków pożywieniem mogą i powinny być świeże kłosy traw i - jeśli ktoś ma dostęp do niepryskanego pola zbóż, jadalne zielska z torebkami lub pędami nasiennymi o różnym stopniu dojrzałości (np. babka, rdest, cykoria podróżnik itd.), a także świeża kukurydza w stadium dojrzałości mlecznej. Dziko rosnące trawy i zielsko to pożywienie najbardziej zbliżone do tego, co papużki z omawianej grupy jedzą w naturze, dlatego też zazwyczaj awansuje do rangi przysmaków, a jest o wiele wartościowsze niż suche ziarno.

Koniecznie należy podawać ptactwu, zwłaszcza w okresie, gdy nie są dostępne świeże niedojrzałe nasiona, moczone ziarno i kiełki. Nadaje się do tego każde ziarno jadalne dla papug (z wyjątkiem lnu, konopi, sorga i dari), a także każde sprzedawane na kiełki dla ludzi (z wyjątkiem lucerny i koniczyny). Można karmić papużki kiełkami od takich najmniejszych, gdy z ziarenka zaczyna dopiero wystawać ogonek, po młode roślinki. Na każdym etapie kiełek ma trochę inne wartości. Kiełkujące nasiona to również naturalne pożywienie papużek, więc z reguły ptaki jedzą je bardzo chętnie.

Samo ziarno, choć stanowi podstawę pożywienia, nie wystarczy do utrzymania ptaka w dobrej kondycji i zdrowiu na dłuższą metę. Papugi są długowieczne, np. papużka falista osiąga biologiczną starość ok. 20. roku życia, nimfa - ok. 30. Niedobory pokarmowe u tych odpornych na trudne warunki gatunków dają widoczne skutki dopiero po kilku latach. W naturze ptaki zazwyczaj nie dożywają wieku, w którym uboga dieta daje o sobie znać, w naszych domach - owszem. Dlatego należy zadbać o urozmaicenie ptasiego menu zanim będzie za późno.


Najchętniej jedzona oprócz ziarna przez australijskie papużki jest zielenina. Powinna ona być dostępna dla ptactwa codziennie. Możemy podawać każdą zieleninę jadalną dla ludzi (z wyjątkiem roślin o najwyższej zawartości szczawianów, czyli rabarbaru i liści szczawiu, przy czym nasiona szczawiu są bezpieczne; trzeba też uważać na sałaty ze sklepu, najlepiej ograniczyć się do tych pochodzących z upraw ekologicznych; nie należy też dawać pora i szczypiorku). Oprócz tego - liście jadalnych zielsk (np. mniszka, krwawnika, cykorii podróżnik). Wartościowe bywają też części zielone niektórych roślin, z których ludzie zjadają owoce, korzenie lub kwiaty (np. nać marchewki, liście rzodkiewki, brokuła, kalafiora; UWAGA! nie wszystkie rośliny o jadalnych owocach/korzeniach/bulwach mają nadającą się do spożycia część zieloną, np. liście papryki, pomidora czy kartofli są trujące). I wreszcie możemy hodować dla papug roślinki z nasion na kiełki lub z ziarna z mieszanki. Zielenina w żywieniu papużek jest tym bardziej istotna, że wiele ptaków z omawianej grupy nie daje się przekonać do kolorowego jedzenia - w naturze ich pokarm jest głównie zielony. Takim opornym indywiduom trzeba możliwie urozmaicać pokarm zielony, by dostarczyć im w ten sposób wszystkiego, czego potrzebują.

Należy uważać na rośliny, które są jadalne, ale mają właściwości lecznicze (np. dziurawiec, rumianek, szałwia itp.). Takie rośliny są bezpieczne jedynie w niewielkich dawkach, w większych mogą być nawet trujące.

Wiosną warto też podawać papużkom gałęzie bezpiecznych drzew i krzewów z pączkami liści i kwiatów (głóg, jabłoń, grusza, wierzba, brzoza itp.). Świeże gałązki do obgryzania powinny być dostępne dla ptactwa cały rok, ale najwartościowsze pod względem odżywczym są wiosną. Zimą można samemu hodować pączki na gałązkach włożonych do dzbanka z wodą.

Dodatkowym cennym źródłem witamin i mikroelementów są warzywa. Jadalne dla papug są wszystkie warzywa, które stanowią pożywienie dla ludzi (z wyjątkiem cebuli i czosnku). Bogatsze w składniki są warzywa o intensywnym kolorze. Warto, by przynajmniej 2-3 razy w tygodniu papużki dostawały jakieś warzywo. Wartościowsze są produkty surowe (oczywiście z wyjątkiem tych, które na surowo są trujące, jak ziemniaki), zaś podawanie ich w całych kawałkach i w urozmaicony sposób to dodatkowa rozrywka dla ptaków, które w niewoli cierpią zazwyczaj na niedobór bodźców i brak motywacji do aktywności. Dobrze jest też zapewniać papużkom dość szeroki zestaw warzyw i zmieniać skład menu. Im większa różnorodność pokarmów, tym mniejsze ryzyko niedoborów. I mimo że australijskie papużki ziarnojady nie są tak wrażliwe na ubogą dietę jak inne papugi, to jednak lepiej przesadzić z bogactwem diety niż potem leczyć ptaka, którego organizm nie funkcjonuje prawidłowo z powodu niedoborów pokarmowych.

Opcjonalnym dodatkiem dla tej grupy papużek są owoce. Tu również obowiązuje zasada: im intensywniejsza barwa, tym wartościowsze pożywienie. Popularne w żywieniu papug jabłka mają niewiele wartości, znacznie zdrowsze są jagody czy maliny. Chętnie jedzone bywają także rosnące u nas mniej lub bardziej dziko takie owoce, jak ognik, głóg czy dzika róża. Z owoców jadalnych dla ludzi trujące dla papug jest awokado. Egzotyczne importowane owoce należy obierać ze skóry, która jest nasączana chemikaliami na potrzeby transportu. Nie można też podawać kupnych winogron (to najbardziej pryskane owoce na świecie) oraz owoców suszonych z użyciem dwutlenku siarki.

Również opcjonalnym i ciekawym dodatkiem do diety są jadalne kwiaty. Do najczęściej spotykanych bezpiecznych kwiatów należą m.in. mniszek, nasturcje, stokrotki, bez lilak, kwiaty głogu, jabłoni, cykorii. Podobnie jak w przypadku zielenin, trzeba być ostrożnym w przypadku tych, które co prawda są jadalne, ale mają właściwości lecznicze (np. podbiał, nagietek, lipa).

Do prawidłowego rozwoju papużki potrzebują białka pochodzenia zwierzęcego. Dobrym jego źródłem jest ugotowane na twardo jajko. Należy podawać je całe, białko i żółtko, można także ze skorupką. Jeśli papużki zjadają jajko wybiórczo, tzn. samo białko lub żółtko, warto je rozdrobnić i wymieszać tak, żeby zjadły całość. Innymi pokarmami zawierającymi przyswajalne dla papug białko zwierzęce są: larwy (najlepiej hodowane samodzielnie, ponieważ w zależności od tego, czym są karmione, mogą być wartościowe lub trujące), biały ser (najlepiej półtłusty), jogurt naturalny, gotowane bez soli chude mięso (zamiast soli można dodać do gotowania pieprz lub ostrą paprykę - papugi z reguły lubią ostry smak, nawet zbyt ostry dla człowieka). W okresie pozalęgowym należy takie pokarmy podawać mniej więcej raz w tygodniu, w okresie lęgowym częściej (w czasie składania jaj i karmienia piskląt - codziennie).

Wszystkie papugi, a zwłaszcza samice, które mogą składać jaja, także niezależnie od okresu lęgowego, potrzebują bezpiecznej suplementacji wapna w postaci węglanu wapnia. Najczęściej stosowane i najbezpieczniejsze są muszle sepii (mątwy) i skorupki jaj. Na rynku dostępne rozmaite wapienka i kamienie mineralne, trzeba jednak bardzo dokładnie przed kupnem czytać ich skład, by nie kupić kostki z gipsu (gips jest szkodliwy) lub kamienia z kamyków kwarcowych (kwarc nie rozpuszcza się w przewodzie pokarmowym.

UWAGA!

Papużki z tej grupy są bardzo wrażliwe na nadmiar tłuszczu w diecie. Należy ograniczać im nasiona oleiste (większość gotowych mieszanek dla nimf i wiele mieszanek dla falistych ma ich o wiele za dużo) i być wyczulonym na objawy ze strony wątroby. Warto od czasu do czasu podawać - nawet profilaktycznie - preparaty osłonowe na wątrobę (np. na bazie wyciągu z ostropestu).

Papużki faliste mają skłonność do niedoczynności tarczycy. W przypadku podejrzenia tej przypadłości należy suplementować jod. Papużkom falistym można też suplementować jod profilaktycznie, trzeba jednak uważać, by go nie przedawkować - w przypadku ogólnie dostępnych preparatów z jodem powinno się trzymać wskazań producenta, w przypadku preparatów leczniczych (np. płyn Lugola) - wytycznych weterynarza.

Z rodzajów, o których mowa w artykule, dwa wymagają nieco bogatszej diety niż ich krewni. Są to łąkówka modroskrzydła i świergotka ognistobrzucha. Gatunki te wymagają obligatoryjnie podawania wartościowych owoców, kwiatów i częstszego niż inne gatunki podawania warzyw.

Listę pokarmów, które można podawać papugom, znajdziecie tutaj

  I to zgrubsza wszystko jakbyście mieli jakiwś pytania to piszcie w komentarzach !!